Natuurlijker leven is eigenlijk ook meer zelfvoorzienend leven, met andere woorden: niet alles zomaar aanschaffen zonder erover na te denken. ”Heb ik het echt nodig of kan ik het misschien zelf maken” ? Op deze site hopen wij bij een groot aantal bezoekers de zintuigen te prikkelen om bijvoorbeeld zelf weer biologische groente en fruit te gaan verbouwen, maar ook natuurlijker kippen, konijnen en of andere dieren te gaan houden. Wij bieden jullie informatie zodat de kleine en grote reparaties weer zelf uitgevoerd kunnen worden: van schoenenlappen tot het zelf meubels maken. Daarnaast geven we handvatten voor zelf broodbakken en jam en chutneys maken en inmaken. Zelf uw wijnen en bieren maken, maar ook zelf slachten of laten slachten komt aan bod.
Kortom weer een stapje dichter naar de natuur.
Wij wensen u veel leesplezier, maar nog meer plezier met de uitvoering ervan!
We kunnen zelf werkzaamheden uitvoeren of we kunnen anderen betalen om ze voor ons te verrichten. Dit zijn de twee ‘modellen’ waarmee we in ons onderhoud voorzien. We zouden ze het ‘zelfvoorzieningsmodel’ en het ‘organisatiemodel’ kunnen noemen. Het eerst genoemde model leidt tot zelfstandige mannen en vrouwen terwijl het laatste afhankelijke mannen en vrouwen creëert. Alle bestaande samenlevingsvormen onderhouden zichzelf door een mengeling van beide modellen. Echter, de verhoudingen tussen deze samenlevingsvormen verschillen.
Gedurende de afgelopen honderd jaar heeft zich in de moderne wereld een enorme en historisch unieke verschuiving voorgedaan: van zelfvoorziening naar organisatie. Het gevolg is dat mensen steeds minder vertrouwen krijgen in zichzelf en afhankelijker worden dan ooit tevoren in de geschiedenis van de mensheid is voorgekomen. Ze kunnen wellicht beweren hoger ontwikkeld te zijn dan iedere generatie vóór hen, maar het feit blijft dat zij nooit echt onafhankelijk zullen zijn. Zij zijn volledig afhankelijk van kolossale, ingewikkelde organisaties, van fantastische machinerieën en van steeds hogere inkomens. En wat gebeurt er als het fout gaat, als er zich een stagnatie, een defect, een staking of werkeloosheid voordoet?
Verschaft de staat alle noodzakelijke levensbehoeften? In sommige gevallen is het antwoord ja, maar in andere nee. Veel mensen vallen door de mazen van het veiligheidsnest. Wat dan? Zij lijden; ze raken ontmoedigd en worden zelfs wanhopig. Waarom kunnen zij zichzelf niet helpen? Over het algemeen is het antwoord maar al te duidelijk: zij zouden niet weten op welke wijze; ze hebben het nooit gedaan en weten zelfs niet waar ze moeten beginnen. […]
Zou ik moeten proberen een manusje-van-alles te worden? Op het gebied van de meeste van deze zaken zou ik vrij onbekwaam en verschrikkelijk inefficiënt zijn. Maar zelf iets telen of maken: wat een plezier, wat een vrolijkheid, wat een bevrijding van de gevoelendheid volledig van organisaties afhankelijk te zijn! Wat misschien zelfs belangrijker is: wat een ontwikkeling van de echte persoonlijkheid! In aanraking zijn met de feitelijke oerprocessen van de schepping. De aangeboren scheppingsdrang van de mens is niet iets minderwaardigs of toevalligs: negeer of verwaarloos hem en hij wordt een innerlijke bron van gif – een blokkade van de creativiteit. Dit kan jou en al je menselijke contacten vernietigen; op grote schaal, kan het – nee, zal hij onvermijdelijk – de samenleving vernietigen.
Daarentegen kan niets de bloei van een samenleving tot staan brengen die erin slaagt de vrije teugel te geven aan de scheppingsdrang van haar mensen – al haar mensen. Dit kan niet van bovenaf bevolen worden of georganiseerd. We kunnen niet op regeringen vertrouwen, maar alleen op onszelf, teneinde deze gang van zaken te bewerkstelligen. We moeten zeker niet blijven ’wachten op Godot’ want Godot komt nooit. Het is interessant om aan alle ‘Godots’ te denken, waarop de moderne mensheid wacht: deze of gene fantastische technische doorbraak; kolossale vondsten van nieuwe olie- en gasvelden; automatisering, zodat niemand – of nauwelijks iemand – nog een vinger hoeft uit te steken; politieke beslissingen om alle problemen voor eens en voor altijd op te lossen; multinationale ondernemingen om enorme investeringen te doen in de laatste en beste technische ontwikkelingen; of gewoon ‘de volgende opleving van de economie’. […] De essentie van zelfvoorziening is juist dat je nu begint en niet wacht tot er iets komt opdagen.
voorwoord van Dr. E.F. Schumacher bij ‘Leven van het land. Niets verspillen en gezond blijven.’ door John Seymour, vertaald door John Onstwedder en Hendrik van den Heuvel, De Kleine Aarde. Nederlandse editie Uitgeverij In den Toren / Baarn en Kosmos / Amsterdam 1979. Copyright © 1976 by Dorling Kindersley Ltd, London
De aarde, ons thuis
We staan op een kritiek moment in de geschiedenis, een tijd waarin de mensheid haar toekomst moet bepalen.
De wereld wordt steeds afhankelijker en kwetsbaarder.
Onze toekomst draagt zowel een groot gevaar als een grote belofte in zich.
Om vooruit te komen moeten we erkennen dat we, temidden van een weelderige verscheidenheid aan culturen en levensvormen, één menselijke familie zijn en één samenleving op aarde met een gemeenschappelijk lot.
We moeten ons verenigen om een duurzame wereldgemeenschap voort te brengen, gebaseerd op respect voor de natuur, de universele Rechten van de Mens, economische rechtvaardigheid en een cultuur van vrede.
Om dit te bereiken moeten wij, de volkeren van de aarde, onze verantwoordelijkheid uitspreken: ten opzichte van elkaar, de grotere leefgemeenschap en de toekomstige generaties.
De mensheid maakt deel uit van het uitgestrekte universum. De aarde, ons thuis, is een unieke leefgemeenschap. De natuurkrachten maken van ons bestaan een veeleisend en onzeker avontuur, maar de aarde verschaft ook de omstandigheden die essentieel zijn voor de ontwikkeling van het leven. Het welzijn van de leefgemeenschap en de mensheid hangt af van het behoud van een gezonde biosfeer, in het bijzonder van schone lucht, zuiver water, vruchtbare grond en een rijke verscheidenheid aan planten, dieren en ecosystemen. Het milieu op aarde met haar uitputtelijke energiebronnen is een grote gemeenschappelijke zorg voor de gehele mensheid. De bescherming van de levensvatbaarheid, diversiteit en schoonheid van de aarde is een heilige taak.
De situatie op de aarde
De dominantie van productie en consumptie veroorzaakt enorme schade aan het milieu, uitputting van de natuurlijke rijkdommen en het massaal uitsterven van dier- en plantensoorten. Gemeenschappen worden bedreigd. De voordelen van de ontwikkeling worden niet rechtvaardig verdeeld, waardoor de kloof tussen rijk en arm steeds groter wordt. Onrechtvaardigheid, armoede, honger, onwetendheid en gewapende conflicten zijnwijd verbreid en zijn oorzaak van groot lijden. De ongekende groei van de wereldbevolking heeft de sociale en economische systemen overbelast. Het fundament van de algemene veiligheid wordt daardoor bedreigd. Deze tendens is bijzonder gevaarlijk, maar niet onafwendbaar.
De uitdagingen die voor ons liggen
De keuze is aan ons: met vereende krachten voor de aarde en voor elkaar zorgen of de vernietiging van onszelf en de verscheidenheid van het leven riskeren. Fundamentele veranderingen in onze waarden en normen, gevestigde gewoontes, regels en levenswijze zijn noodzakelijk. We moeten ons realiseren dat als aan de basisbehoeften is voldaan, de menselijke ontwikkeling voornamelijk gaat over meer beschikken over de kennis en de technologie om in ieders behoeften te voorzien en om onze schadelijke invloed op het milieu te verminderen. De opkomst van een wereldburgermaatschappij biedt nieuwe mogelijkheden om een democratische en menselijke wereld op te bouwen. De uitdagingen op het gebied van milieu, economische,politieke, sociale en spirituele problemen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Samen kunnen we de oplossingen vinden om deze problemen op te lossen.
Universele verantwoordelijkheid
Om deze doelstelling te realiseren moeten we de dringende noodzaak gaan inzien om onszelf te identificeren met de gehele wereldsamenleving én met onze eigen lokale gemeenschap. We zijn zowel burgers van verschillende naties als wereldburgers. Het lokale en het mondiale vloeien in elkaar over. Iedereen draagt verantwoordelijkheid voor het huidige en toekomstige welzijn van de mensheid en de rest van de wereld. De geest van menselijke solidariteit en verwantschap met alles wat leeft wordt versterkt wanneer we leven met eerbied voor het mysterie van het zijn en dankbaar zijn voor het feit dat we leven en nederig de plaats van de mens binnen het grotere geheel kunnen zien. Het is absoluut noodzakelijk om een gemeenschappelijke visie te hebben op fundamentele waarden die de ethische basis verschaft voor de opkomende wereldsamenleving.
Dit gedeelte is afkomstig uit het handvest van de aarde.
Meer interessante Artikelen : Met eerbied leven